Με αφορμή την εγχείρηση που έκανα, η οποία με ανάγκασε να ζω σε κατ' οίκον περιορισμό, βρήκα τον χρόνο να παρακολουθήσω τις διάφορες ''τάσεις'' που κυκλοφορούν σχετικά με το μέχρι τώρα κυβερνητικό έργο. Αν και ως νεοέλληνες έχουμε απαξιώσει εντελώς την πολιτική ως θεσμό, πολλοί συμπατριώτες μας τελευταία ασχολούνται με αυτή καθώς αποτελεί ένα νέο είδος ''μόδας''. Αυτό που παρατήρησα είναι ότι η πλειοψηφία του κόσμου ασκεί κριτική στην νέα κυβέρνηση για την μέχρι τώρα πολιτική της. Ωστόσο το μεγαλύτερο κομμάτι των κατήγορων του ΣΥΡΙΖΑ είναι συμπολίτες μας που ψήφισαν κάποιο κόμμα του παλαιού κραταιού δικομματισμού.
Ο προβληματισμός μου έγγειται στο γεγονός ότι όλοι αυτοί που εύκολα ζητούν αποτελέσματα μέσα σε 30 μέρες είναι αυτοί που στήριζαν επί 30 και πλεόν χρόνια τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του Πασόκ. Καλώς ή κακώς την παθογένεια που δημιούργησαν αυτές οι κυβερνήσεις την θεμελίωνε με την ψήφο του ο ελληνικός λαός, ο οποίος μάλιστα μπορεί να θεωρηθεί και συνένοχος καθώς το "μαζί τα φάγαμε" του Θ. Πάγκαλου δεν είναι τόσο μακριά από την αλήθεια. Επιτρέψτε μου να εξηγήσω τον παραπάνω συλλογισμό μου. Οι ευννοικές μεταθέσεις φαντάρων, οι αγροτικές επιδοτήσεις που έγιναν αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού, η αντίληψη ότι οι αποδείξεις είναι περιτές και ανούσιες, η θεοποίηση του δημοσίου, η απόκρυψη περουσιακών στοιχείων, τα μαιμού επιδόματα και άλλες πολλές ελληνικες "πατέντες" οδήγησαν την χώρα μας σε αυτό το σημείο. Βέβαια τα πράγματα θα ήταν πολυ καλύτερα εαν διαθέταμε πολιτικούς οι οποίοι θα είχαν το σθένος να συγκρουστούν με αυτές τις αρρωστημένες καταστάσεις χωρίς να λάβουν υπ' όψιν τους το πολιτικό κόστος.
Τα τελευταία 30 χρόνια καμία κυβέρνηση δεν ήρθε αντιμέτωπη με αυτό το "τέρας" με αποτέλεσμα αυτό να γιγαντωθεί και να μας καταπλακώσει. Ωστόσο πέρα από την οικονομική ζημιά που προκάλεσαν τα προαναφερθέντα ολισθήματα η χειρότερη ζημιά έγινε στη νοοτροπία του νεοέλληνα. Εκεί πρέπει να εστιάσουμε την ανησυχία μας. Αυτή έιναι η πηγή του κακού. Η παιδεία του Έλληνα είναι το αυγό του φιδιού. Οι απόγονοι του Σωκράτη και του Περικλή είχαν βολευτεί επί 30 χρόνια και συνέχιζαν να ψηφίζουν ασταμάτητα αυτούς που τους βόλευαν. Μέχρι που η φούσκα έσκασε. Κι έσκασε άσχημα.... Ο Έλληνας ψηφοφόρος αφού ανέχτηκε 5 χρόνια αιματηρής λιτότητας, αφού είδε τους παλιούς πολιτικούς αντιπάλους (οι οποίοι σφάζονταν υπό γηπεδικές συνθήκες) να συμμαχούν, αποφάσισε ότι δεν πάει άλλο. Αν και η γνωστή old school συνταγή της προπαγάνδας ότι οι κομμουνιστές θα έρθουν να σας σφάξουν με τα κοφτερά κονσερβοκούτια τους (η γνωστή απειλή των άδειων ΑΤΜ) επιστρατεύτηκε απ' όλα τα μέσα μαζικης εξημέρωσης, ο λαός δεν άλλαξε γνώμη. Είχε καταλάβει ότι η κυβέρνηση έπρεπε να φύγει. Κι έτσι έγινε.
Ποιοί όμως είναι αυτοί που ήρθαν; Είναι άραγε οι σωτήρες που όλοι περιμέναμε; Γιατί όχι; Μήπως επείδη μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ έχουν ριζώσει κρατικοδίαιτα στελέχη του παλαιού Πασόκ που έκαναν το σάλτο μορτάλε λιγό πριν την εκλογική βύθιση του αποκόμματος του Βενιζέλου; Ειλικρινά δεν ξέρω. Το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι δεν μπορώ να κρίνω με τον ίδιο τρόπο μία κυβέρνηση 30 ημερών με τις κυβερνήσεις 30 ετών.
Με εκτίμηση,
Π.Θ.
