Άρχισαν για ακόμη μια φορά τα σενάρια περί εκλογών. Ως
πιθανή ημερομηνία ακούγεται η 12η Ιουνίου. Απ’ ότι φαίνεται η
‘’αριστερή’’ κυβέρνηση Τσίπρα δεν αντέχει άλλο. Δεν μπορεί να περάσει αναίμακτα
κι άλλα αντιλαϊκά μέτρα. Αυτό είναι λυπηρό. Όχι προφανώς για εμάς αλλά για τους
διεθνείς τοκογλύφους.
Μιλώντας με έναν αστυνομικό. που βρίσκεται στην Αθήνα, μου εκμυστηρεύτηκε ότι τα πράγματα με την ‘’αριστερή’’ κυβέρνηση πήγαιναν ‘’μια χαρά’’. Καμιά άλλη κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να περάσει τέτοια μέτρα. χωρίς την λαϊκή κατακραυγή. Που πήγαν άραγε οι αγανακτισμένοι; Απογοητεύτηκαν ή απλώς σταμάτησαν να υποκινούνται; Κανείς δεν ξέρει. Θεωρώ πάντως ότι δεν είναι τυχαίο ότι οι αντιδράσεις εντός ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ξεκίνησαν με την δημοσκοπική ανάκαμψη της Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αυτή η ανάκαμψη δεν έχει το μέγεθος που της δίνει το μιντιακό κατεστημένο αλλά λειτουργεί ως καμπανάκι κινδύνου για τους βολευτές (δεν πρόκειται για ορθογραφικό λάθος αλλά για διαπίστωση της προδοσίας που επιτελούν επί σειρά ετών τα μέλη σύσσωμου του ελληνικού κοι(υ)νοβουλίου) των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Τόσο τραγικά είναι τα πράγματα για την χώρα μας που κάποιοι θεωρούν τον Κούλη ικανό να σώσει το έθνος.
Ο κόσμος απογοητευμένος από το πολιτικό σύστημα έχει απαξιώσει εντελώς τις εκλογές. Η αποχή είναι κάθε φορά όλο και μεγαλύτερη. Η νεολαία δεν ενδιαφέρεται για την πολιτική. Έχει σοβαρότερα θέματα να επιλύσει όπως τα likes στο Facebook, η φωτογραφία προφίλ στο Instagram, το viral βίντεο της εβδομάδας στο Youtube κ.α. Ποιόν ευνοεί όμως η αποχή; Μα φυσικά το υπάρχον πολιτικό κατεστημένο των κομματόσκυλων, των βολεμένων και των βλαμμένων. Όσο τα πρόβατα πιστεύουν ότι είναι ανήμπορα τόσο ο τσομπάνης μπορεί να τα χειραγωγεί. Όσο το αποτέλεσμα των εκλογών είναι προβλέψιμο και δεν μπορεί να φέρει ανατροπή, τόσο οι εκλογές θα φαίνονται ως η μοναδική λύση στα αδιέξοδα της χώρας. Αν οι εκλογές έφερναν λύσεις, θα τις είχαν απαγορεύσει. Το καλύτερο παράδειγμα της αποτυχίας των εκλογών και της πλουτοδημοκρατίας είναι η τωρινή κυβέρνηση. Η κυβέρνηση που ήρθε για να καταργήσει τα μνημόνια, πέρασε το τρίτο μνημόνιο με 222 υπέρ καταρρίπτοντας το ρεκόρ που είχε με το προηγούμενο μνημόνιο η κυβέρνηση Ν.Δ.- ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Τα ρεκόρ όμως γίνονται για να σπάνε. Η ‘’μεγάλη’’
συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – Ν.Δ. μπορεί να είναι η έσχατη επιλογή των τοκογλύφων. ωστόσο είναι μια επιλογή που προσφέρει ασφάλεια στους δανειστές μας. Υπάρχουν
πάντα και τα σωσίβια (ΠΑ.ΣΟ.Κ., ΠΟΤΑΜΙ, ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ, ΑΝ.ΕΛ.) που παρέχουν
μια επιπρόσθετη σιγουριά, ενώ τα άκρα (Κ.Κ.Ε., ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ) τραβούν την δική
τους πορεία κολλημένα σε θέματα του προηγούμενου αιώνα.
Το συμπέρασμα επομένως είναι ότι οι εκλογές δεν προσφέρουν λύσεις. Είναι απλό ανακάτεμα της τράπουλας. Το μόνο που αλλάζουν είναι το ποιο κόμμα θα έχει τις περισσότερες καρέκλες. Οι σιδηροδρομικές γραμμές των μνημονίων και της λιτότητας έχουν τοποθετηθεί και εμείς το μόνο που αποφασίζουμε είναι η σειρά και η διάταξη των βαγονιών. Η ανατροπή αυτού του ‘’τρένου’’ και των ξένων ‘’μηχανοδηγών’’ πρέπει να γίνει με άλλο τρόπο. Με ποιον τρόπο; Ο τρόπος υπάρχει….
Μιλώντας με έναν αστυνομικό. που βρίσκεται στην Αθήνα, μου εκμυστηρεύτηκε ότι τα πράγματα με την ‘’αριστερή’’ κυβέρνηση πήγαιναν ‘’μια χαρά’’. Καμιά άλλη κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να περάσει τέτοια μέτρα. χωρίς την λαϊκή κατακραυγή. Που πήγαν άραγε οι αγανακτισμένοι; Απογοητεύτηκαν ή απλώς σταμάτησαν να υποκινούνται; Κανείς δεν ξέρει. Θεωρώ πάντως ότι δεν είναι τυχαίο ότι οι αντιδράσεις εντός ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ξεκίνησαν με την δημοσκοπική ανάκαμψη της Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αυτή η ανάκαμψη δεν έχει το μέγεθος που της δίνει το μιντιακό κατεστημένο αλλά λειτουργεί ως καμπανάκι κινδύνου για τους βολευτές (δεν πρόκειται για ορθογραφικό λάθος αλλά για διαπίστωση της προδοσίας που επιτελούν επί σειρά ετών τα μέλη σύσσωμου του ελληνικού κοι(υ)νοβουλίου) των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Τόσο τραγικά είναι τα πράγματα για την χώρα μας που κάποιοι θεωρούν τον Κούλη ικανό να σώσει το έθνος.
Ο κόσμος απογοητευμένος από το πολιτικό σύστημα έχει απαξιώσει εντελώς τις εκλογές. Η αποχή είναι κάθε φορά όλο και μεγαλύτερη. Η νεολαία δεν ενδιαφέρεται για την πολιτική. Έχει σοβαρότερα θέματα να επιλύσει όπως τα likes στο Facebook, η φωτογραφία προφίλ στο Instagram, το viral βίντεο της εβδομάδας στο Youtube κ.α. Ποιόν ευνοεί όμως η αποχή; Μα φυσικά το υπάρχον πολιτικό κατεστημένο των κομματόσκυλων, των βολεμένων και των βλαμμένων. Όσο τα πρόβατα πιστεύουν ότι είναι ανήμπορα τόσο ο τσομπάνης μπορεί να τα χειραγωγεί. Όσο το αποτέλεσμα των εκλογών είναι προβλέψιμο και δεν μπορεί να φέρει ανατροπή, τόσο οι εκλογές θα φαίνονται ως η μοναδική λύση στα αδιέξοδα της χώρας. Αν οι εκλογές έφερναν λύσεις, θα τις είχαν απαγορεύσει. Το καλύτερο παράδειγμα της αποτυχίας των εκλογών και της πλουτοδημοκρατίας είναι η τωρινή κυβέρνηση. Η κυβέρνηση που ήρθε για να καταργήσει τα μνημόνια, πέρασε το τρίτο μνημόνιο με 222 υπέρ καταρρίπτοντας το ρεκόρ που είχε με το προηγούμενο μνημόνιο η κυβέρνηση Ν.Δ.- ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Το συμπέρασμα επομένως είναι ότι οι εκλογές δεν προσφέρουν λύσεις. Είναι απλό ανακάτεμα της τράπουλας. Το μόνο που αλλάζουν είναι το ποιο κόμμα θα έχει τις περισσότερες καρέκλες. Οι σιδηροδρομικές γραμμές των μνημονίων και της λιτότητας έχουν τοποθετηθεί και εμείς το μόνο που αποφασίζουμε είναι η σειρά και η διάταξη των βαγονιών. Η ανατροπή αυτού του ‘’τρένου’’ και των ξένων ‘’μηχανοδηγών’’ πρέπει να γίνει με άλλο τρόπο. Με ποιον τρόπο; Ο τρόπος υπάρχει….
Με εκτίμηση,
Παναγιώτης Θεοδώρου